Celem projektu jest zrozumienie różnic w kompetencji wektorowej dwóch gatunków kleszczy – Ixodes ricinus i Dermacentor reticulatus – w kontekście przenoszenia bakterii Borrelia burgdorferi sensu lato, będących czynnikiem etiologicznym boreliozy. Projekt zakłada analizę molekularnych zmian w śliniankach i jelicie tych kleszczy pod wpływem obecności patogenu, z wykorzystaniem nowoczesnych metod transkryptomiki (RNA-seq) i proteomiki (LC-MS/MS). Ponieważ I. ricinus jest skutecznym wektorem krętków B. burgdorferi s.l. w Europie, a w przypadku D. reticulatus nie potwierdzono dotychczas takiej zdolności, badania pozwolą lepiej zrozumieć mechanizmy odporności wrodzonej kleszczy oraz ich rolę w transmisji patogenów. Projekt odpowiada na rosnące zagrożenie zdrowia publicznego, jakim są choroby odkleszczowe i może dostarczyć dodatkowych danych dla profilaktyki i kontroli boreliozy.